Dames en heren,
De Vlaamse ontvoogding is in het verleden een verhaal geweest van emancipatie en democratisering. En dat zal in de toekomst niet anders zijn. Het zal niet anders kúnnen zijn, wanneer we de uitdagingen waar we als Vlaamse samenleving voor staan, het hoofd willen bieden.
Het Vlaanderen zoals we het vandaag meemaken, ziet er heel anders uit dan honderd jaar geleden. Vlaanderen is divers geworden. Tot in het kleinste dorp wonen mensen van allerlei herkomst, mensen met een verschillende etnische, culturele en levensbeschouwelijke achtergrond.
En dat zorgt wel eens voor ongerustheid. Waar mensen met een verschillende cultuur en achtergrond samenleven, kunnen spanningen groeien, kunnen conflicten ontstaan.
In wijken, gemeenten en steden kan de aanwezigheid van mensen met een migratieachtergrond met opvattingen en gedragingen die verschillen van de opvattingen van de Vlamingen die er van oudsher wonen, de leefbaarheid onder druk zetten en de sociale samenhang op de proef stellen.
Daarom is een goede, een geslaagde integratie van mensen met een migratieachtergrond in onze Vlaamse samenleving in het belang van iedereen en van onze hele samenleving.
Van nieuwkomers die zich duurzaam in Vlaanderen willen vestigen, vragen we niet dat ze hun eigen geschiedenis volledig overboord gooien. De essentie is niet waar iemand vandaan komt of wat haar of zijn geschiedenis is. De essentie zit in de gedeelde toekomst in Vlaanderen.
En om een gedeelde toekomst te kunnen maken, mogen, nee, moéten wij aan nieuwkomers vragen om de waarden en normen die in Vlaanderen heersen, te onderschrijven. We moéten hen verplichten de grondslagen van onze open, democratische samenleving te erkennen.
Wij verwachten dat zij onze publieke cultuur delen en deelnemen aan de samenleving.
Onze publieke cultuur delen en aan de Vlaamse samenleving participeren, kan niet zonder de kennis van onze taal. Nederlands leren is een noodzakelijke voorwaarde voor integratie.
Enkel met een gedeelde publieke cultuur, met gedeelde normen en waarden en met een gedeelde taal kunnen we samen verder bouwen aan het Vlaanderen van morgen.
Een Vlaanderen waar iedereen die er woont, zich thuis voelt.
Een Vlaanderen waarin iedereen – ongeacht de herkomst – haar of zijn plaats heeft.
Een Vlaanderen waarin we niet naast maar met elkaar leven.
Een Vlaanderen waarin mensen elkaar niet de rug toe keren, maar elkaar in het gezicht kijken.
Een Vlaanderen waarin iedereen meetelt en iedereen meedoet.
Een Vlaanderen waarin iedereen zich gerespecteerd weet en niemand zich uitgesloten of achtergesteld voelt.
Dat is een gezamenlijke opdracht, een gedeelde verantwoordelijkheid: van de overheid, van verenigingen en organisaties, van alle burgers, van elk van ons.
Dames en heren,
Laten we allen, los van wat ons onderscheidt en waar we van mening over verschillen, het werk van de Vlaamse ontvoogding voortzetten.
Laat ons blijven streven naar een staatsstructuur die de Vlamingen alle hefbomen in handen geeft om onze toekomst vorm te geven.
Laat ons die hefbomen gebruiken om te werken aan een hecht, harmonieus en warm Vlaanderen.
Dat is mijn wens op de vooravond van 11 juli.
Ik wens U allen een fijne Vlaamse Feestdag!
